بزرگترها همیشه دوست دارند برای مدتی به دوران شیرین کودکی خود برگردند و آن لذتی را که در آن دوران تجربه کرده‌اند باز هم تجربه نمایند. شاید خود را قیاس با فرزند خود بگذارید و بگویید چرا من در آن روزگار شاد بودم و با محیط خود بیشتر تامل داشته‌ام ولی کودک من اینگونه نیست.

هنگامی که به کودک خود دقیق می‌نگرید او را حساس و افسرده می‌بینید و با خود فکر می‌کنید که او تمام امکانات رفاهی دارد چرا افسرده می‌باشد؟ شکی نیست که دوران کودکی یکی از شیرین‌ترین و پرخاطره‌ترین دوران زندگی هر فردی است. والدین باید بدانند که کودکی خود آنها به سادگی گذشته به دور از امکاناتی الکترونیکی مانند تبلت، موبایل، کامپیوتر و… و آنها با فیلم‌های کارتونی که تلویزیون نمایش می‌داد و بازی‌های کودکانی که در بین بچه‌های آن موقع متداول بود شاد بودن.

والدین باید بدانند که امکانات برای فرزند آنها شادی نمی‌آورد، با وجود این که والدین امروزی باسوادتر هستند ولی حوصله سر و کله زدن با فرزند را ندارند و آنها آنقدر درگیر کارهای روزانه خود هستند و برای فرار از فرزند خود به او بیشترین امکانات را هدیه می‌دهند که فاصله آنها حفظ شود و مزاحم کارهای والدین خود نشوند و کودک لحظه‌های را باید با والدین خود باشد همواره با وسایل الکترونیک و بازی‌های کامپیوتری سرگرم می‌باشد، در نتیجه کودک از محبت والدین خود محروم می‌شود، در حالیکه در دوران کودکی ما اینگونه نبود والدین سعی می‌کردند که بهترین بازی‌ها و سرگرمی‌ها را برای فرزند خود تهیه و تدارک ببینند، شاید کوچکترین آن بردند فرزند خود به پارکهای محلی بود و کودک در یک فضای باز و مفرح شروع به بازی می‌کرد.

در عصر حاضر کودک بیشتر به سمت بازی‌های و وسایل الکترونیکی هدایت می‌شود در کودکی والدین این بازی و وسایل را در اختیار او قرار می‌دهند و کودک اغلب در دنیای مجازی به سر می‌برد تا در دنیای واقعی و این برای او یک عادت می‌شود و در بزرگسالی خودش به سمت و وسایل الکترونیکی می‌رود و کمتر با محیط طبیعی خو می‌یابد، زندگی کردن را فقط در دنیای الکترونیکی و مجازی می‌داند. او یاد می‌گیرد که برای شاد زیستن نیاز به این وسایل دارد و اگر این دنیای الکترونیک را از او بگیرند دیگر شاد نیست و روح و روان او بهم می‌ریزد چون نمی‌داند با محیط ساده و بدور از الکترونیک چگونه شاد باشد.

منبع:  مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-چگونه شادی را به بچه‌ها هدیه کنیم